La Fortuna, de vulkanen

Vanuit Sarapiqui gaan we via Poas naar La Fortuna. De weg naar de Poas-vulkaan is slecht en wordt nu weer opgeknapt. De Poas-vulkaan kun je met de auto bereiken (lekker lui!) en is een paar dagen geleden gaan roken. We zien dan ook veel stoom en weinig krater. We lopen nog een rondje langs een ander kratermeer en gaan dan weer verder, nu via een andere weg. Na deze omrij-tocht komen we in La Fortuna dat gelegen is aan de voet van de Arnenal-vulkaan. We willen nog naar de waterval maar daar is het al te laat voor, dat doen we dan de volgende dag maar.

De volgende ochtend willen we in het NP gaan wandelen richting de vulkaan, we hebben op een klein kaartje gezien dat dat mogelijk is. Het blijkt alleen met een gids mogelijk te zijn en dat kan die dag niet meer. Nu waren we niet van plan om met een gids te gaan, maar gelukkig mogen we een ander pad wel zelf lopen. Dit wandelingetje gaat naar een uitzichtpunt, zodat je beter zicht op de vulkaan hebt . Na de wandeling en nog een klein ander rondje gaan we terug. Onderweg bezoeken we nog een vlinder- en kikkertuin, waar we dan de gifkikkers (overlopers uit Groningen) zien. Intussen valt er een stevige regenbui, maar wij staan lekker binnen naar de beestjes te kijken. Dan gaan we alsnog naar de waterval (ja Carla, ook die hebben ze hier) en kunnen daar even zwemmen. Temperatuur van het water valt best mee.

Sarapiqui, en het licht

Na een reis van een paar uur met boot en bus wordt het tijd om afscheid te nemen van Andy, de gids. Wij krijgen onze auto en gaan verder zelf op pad. Nog even snel al onze foto's aan Andy gegeven zodat hij de foto's van vogels er zelf uit kan halen.
Bij het wisselpunt is ook een vlindertuin waar we gaan kijken. Het valt niet mee om ze op de foto te krijgen. Daarna rijden we door naar Sarapiqui en het hotel. We willen nog een wandelingetje maken en lappen alles wat Andy ons verteld heeft aan ons laars, we hebben geen hoge schoenen aan, geen anti-muggen spul bij ons enz. Echter de wandeling stelt niets voor en is ook saai. We zijn dan ook snel weer terug en gaan de foto's voor de site uitzoeken.
In het dorpje gaan we eten. Het is al donker buiten en om de een of andere reden nemen we de zaklamp mee. Op straat is er geen verlichting, maar wel een hoop fietsers, ook zonder licht. Opletten dus. Daarna gaan we in de bar van de lodge nog even internetten.
We gaan op tijd terug naar onze 'cabine'. Dan opeens is het pikke donker; de zaklamp komt nu goed van pas. Op naar de receptie om te vragen om alles weer aan te zetten, maar onderweg is het wel heel donker. Zo ook het hoofdgebouw, er brandt inmiddels 1 kaarsje. Uiteindelijk vinden ze in de keuken nog wat kaarsen en gepaard met een brandende kaars en lucifers weer terug naar onze cabine. Het gehele dorp blijkt in het donker te zitten, komt wel vaker voor... Met kaars en zaklamp gaan we nog douchen en dan maar slapen. Na een half uurtje is er weer licht.

De volgende ochtend willen we gaan wandelen in het Rara Avis een reservaat. Dat blijkt niet mogelijk te zijn, dan op naar de volgende. Daar moeten we 60$ betalen om te mogen wandelen !!. Dat wordt hem dus ook niet. We rijden door en stoppen even bij het reservaat waar we de volgende dag de frog-tocht willen doen, die we via het hotel hebben laten reserveren. Het blijkt dat de frog-tocht niet iedere dag is en dan ook nog alleen voor gasten van hun park. Het park Tirimbina heeft ook een cacao-tour die ook leuk lijkt (en we al over gelezen hadden). Daarbij mogen we dan nu al vrij wandelen in het reservaat. Dat gaan we dan doen, maken een leuke tocht en komen nog de nodige vogels en beesten tegen. De cacao-tour is erg leerzaam, ze doorlopen het gehele proces van het winnen t/m het produceren ervan en daarbij kun je in alle stadia de cacao proeven. We lopen nog een klein rondje en dan is de daglicht alweer voorbij.

Tortuguera, op naar de Turtles

Het is onrustig en gehorig in het hotel, waardoor we slecht geslapen hebben. Om 6.00 (6.20 was de afspraak) worden we al op gehaald voor een trip naar nationaal park Tortuguera. Meestal zijn de Costa Ricanen te laat, maar nu extreem vroeg. We eten snel wat en gaan dan op pad. Het blijkt dat wij de enige 2 gasten op de trip zijn, de gids heeft zijn 5-jarig zoontje meegenomen. Onderweg zien we veel vulkanen, waarvan de Poas vulkaan die nacht is gaan roken. Ook anderen laten een rookpluim zien. Het landschap is mooi en groen. Onderweg het ontbijt en dan over een hobbelige weg naar de boot. Onderweg stoppen we nog om een bananenplantage te bekijken en spotten we (voor ons) wat bijzondere dieren.

We gaan met een andere groep in de boot naar de lodge. Dit is een lodge in een afgelegen gebied waar je alleen met de boot en een trip van ca 2 uur kunt komen. Op deze locatie zou je schildpadden moeten kunnen gaan zien. Dat zullen we de volgende dag pas gaan doen.
Onderweg bezoeken we nog het dorp Tortuguera en maken bij de lodge samen met de gids (en kid) nog een kleine avondwandeling waarbij we een luiaard en een troep apen tegenkomen. 's Avonds weer op tijd naar bed want de volgende dag staat de eerste activiteit al om 5.15 gepland. Vakantie..., hoezo bijkomen en bijslapen!

De volgende ochtend vroeg, nog voor het ontbijt, gaan we met de boot op pad. We komen een grote diversieit aan beesten tegen; leguanen, kaaiman, vleermuizen, otters en al een zoetwaterschildpad (blijkt later maar een kleintje te zijn) en vooral een grote hoeveelheid vogels. Onze gids is expert in vogelgeluiden en roept de vogels dan ook met hun eigen geluid. Na een mooie trip is het tijd voor ontbijt. Daarna hebben we een excursie gepland om met de kano's door het gebied te gaan. Gids met kid en wij gaan op pad en dan voel je de rust zo alleen in de natuur. We zien nog wat dingen, maar vooral de natuur maakt indruk. 's Middag hebben we niets gepland en gaan de foto's eens bijwerken en al uitzoeken, Daarna gaan we zelf de avondwandeling nog een keer doen en komen heel veel apen tegen.

's Avond hebben we dan de turtle-tocht. Met een veel te wilde watertaxi komen we aan in het gebied. De rangers hebben dan al de schildpadden gespot en je wordt daar met een gids naar toe gebracht. We zien een enorme (ca 1,20 meter) schildpad die heel veel eieren (lijken net ping-pong ballen) aan het leggen is. Dan wordt het wachten, totdat zij het nest geheel heeft bedekt en weer teruggaat naar de zee. Op het strand zien we nog een schildpad lopen, die blijkbaar een eindje verder bezig was. De schildpad is met het hele proces ca 2 uur bezig, vanuit zee komen tot er weer in gaan. Het was een enorme ervaring om dit te kunnen zien.
De volgende dag zullen we de lodge weer verlaten en naar ons volgende adres gaan.

San Jose, een stad waar niet veel te beleven valt.

Na een onrustige nacht en vroeg wakker zijn (weten nog niet precies hoe laat want we hebben de klokken nog niet gesynchroniseerd), zijn we 's morgens eerst naar het agentschap geweest om de gehele reis door te spreken en waar we het beste excursies kunnen doen.

We gaan te voet naar de stad en wandelen wat rond. Zin in een museum hebben we niet. De stad is overvol; overal zitten mensen te zitten of staan groente en fruit te verkopen. We zijn over 2 overdekte markten gelopen, allemaal vaste kraampjes met veel etenswaren, zowel als product als om direct daar te eten. We gaan weer vroeg terug naar het hotel om wat bij te komen. Dan opeens is de bagage er, we hoeven niet meer de stad in. Omdat we moe zijn na de lange reis vallen we in slaap. Als we wakker worden is het al donker en tijd voor een diner. Tegenover het hotel is een restaurant waar we een hapje eten en dan weer slapen. De volgende ochtend moeten we al om 5.30 op.

Houston, we have a problem.....

HOUSTON, WE HAVE A PROBLEM.....
Een zeer bekende zin, die wel toepasselijk blijkt te zijn.

's Morgens op tijd op en dan naar Hoofddorp. Daar parkeren we de auto bij het parkeerbedrijf. Zij brengen ons snel naar Schiphol waar we dan ook ruim op tijd zijn. Inchecken door de douane, even shoppen (tandenborstel vergeten) en kijken voor een e-reader. Daarna naar de gate om door de uitgebreide controle te gaan. Volgens ons is iedereen er op tijd door en zit iedereen klaar voor vertrek. Maar dan heeft de gezagvoerder een negatief bericht: een brandstofleiding is stuk en we kunnen zeker het eerste uur niet weg, maar misschien duurt het wel een paar uur. Gelukkig mogen we wel weer van boord tot de wachtruimte van de gate. Dan wordt het wachten. We zien wel een plas onder het vliegtuig liggen en op een gegeven moment zien we ook druppels kerosine vallen. Druppels worden groter en frequentie hoger en dan opeens is er een flinke straal. Dat zal nog wel meer wachten worden. Na een kleine 2 uur moeten we toch weer aan boord want het probleem is gefixd. Daar blijkt dat we van de sluis moeten want er moet gewoon een ander vliegtuig binnen komen. Wij worden ergens geparkeerd en kunnen nog een uur wachten. Na ruim 3,5 uur wachten kunnen we dan toch weg. Na bijna 10 uur vliegen zijn we er. Met een overstaptijd van 4 uur in Housten (ja, daar komt het) en een vertraging van bijna 3 uur, zien we dat al mis gaan. De piloten geven wat meer gas en met een vertraging van maar 2,5 uur komen we in Houston aan. We hebben dan nog 1,5 uur om uit te stappen, 2 keer door de douane te gaan en weer in de lucht te zitten. Dat zal wel krap aan zijn. We zijn redelijk snel door de 1ste douane en moeten dan gaan zoeken vanaf welke gate we weg moeten. Als alles goed is zou dat in dezelfde terminal moeten zijn. Dat hebben we achterhaald en dan maar snel door. Onze bagage is op Schiphol al doorgelabeld naar San Jose, zodat we in Houston de koffers niet meer zelf hoeven te halen (dan was het zeker niet gelukt). We hebben nog 10' om hier even te shoppen. We vinden een heel klein winkeltje met allerlei accessoires en vragen of er een winkel is die ook e-readers verkoopt. Nou wij, zeggen ze. Ergens op de onderste plank achter de kassa komt het te voorschijn en is het het merk-model waar Frans naar op zoek is. In Nederland was deze serie geheel uitverkocht. Dus inpakken en wegwezen maar. Nog snel iets te happen voor onderweg gekocht en dan snel naar de gate. We zijn nog op tijd en kunnen dan snel aan boord. Na 3,5 uur vliegen zijn we in San Jose. Nu kan het echt beginnen (hadden we gedacht). We wachten op de koffers en de eerste komt door. Ok, dan is dat in Houston ook goed gegaan. Maar de 2de komt niet. Wachten, wachten en wachten, maar als er dan niets meer komt dan komt het ook niet. We kunnen het papierwerk gaan invullen. De 2de koffer blijkt nog in Houston te zijn.
HOUSTON, YOU HAVE A PROBLEM....

Voorbereidingen

Bijna iedereen is op vakantie en zelf zouden we ook al wel willen. Het weer zit in Nederland dan ook niet echt mee. Maar wij hebben het nog in het vooruitzicht.

Met nog ongeveer 6 weken te gaan, gaat het ook wel snel. We moeten nog wel de nodige voorbereidingen doen. Binnenkort maar eens een lijstje maken wat nog zeker geregeld of aangeschft moet worden. Augustus is voorbij voordat we het door hebben en dan wordt het kort dag.

We zijn ons al wel aan het verdiepen wat we allemaal waar kunnen doen. We hebben de reis zo ingedeeld dat we steeds een paar dagen op een bepaald adres zitten en daardoor ook tijd hebben om parken te bezoeken en andere dingen te doen. Costa Rica is toch vooral een land om de natuur te bekijken en van te genieten.

Hoe meer je op internet kijkt hoe meer je tegenkomt en hoe onoverzichtelijker het wordt. Genoeg is dan ook genoeg en daar hebben ze ook informatie.

Inmiddels hebben we het uitgereide reisprogramma ontvangen en spitten dat nog eens goed door. Goed uitzoeken wat waar te doen is om toch vooral maar niets te missen. Het mailtje aan vrienden en bekenden dat de site er weer is, is nu ook verstuurd. Nog een kleine 2 weken werken en dan inpakken en wegwezen. Nog eens goed bedenken wat er mee moet (vooral niet te veel).