Naar huis

Deze ochtend gaan we met een shuttle-busje terug richting vliegveld. We zijn al vroeg wakker en Frans gaat nog even in zee zwemmen en we maken nog wat foto's. Als het busje op tijd komt kunnen we eerst nog ontbijten en dan gaan we. Wat schetst onze verbazing het busje is ruim 3 kwartier te vroeg. Daardoor hebben we geen ontbijt, mede omdat er ook nog niemand bij de keuken/receptie is. Gelukkig hebben de avond ervoor de rekening al betaald. Na een rit van ruim 4 uur komen we aan bij ons hotel. Onderweg hadden we nog een stop en hebben 2 banaantjes gekocht die we van de tros konden halen.

We checken alvast in voor de vlucht en lunchen (cq ontbijten). We hebben gelezen dat er in de buurt een ZOO is. We vragen hoe we daar kunnen komen, en met een taxi zijn we er zo. We bekijken het kleine park en maken nog wat foto's van dieren die we al wel eerder zijn tegengekomen maar waarvan we geen (goede) foto hebben, waaronder de quetzal.

Dan gaan we met de taxi weer terug en begint het wachten tot vertrek. De volgende ochtend om 5.00 uur zullen we naar het vliegveld gebracht worden, waarna we als het goed gaat om 7.00 zullen vliegen. Dan weer naar Houston met een tussenstop en dan door naar Amsterdam waar we de volgende dag zullen aankomen.

We hebben dan 3,5 week door Costa Rica getrokken en hebben een heerlijke vakantie gehad. Wanneer de volgende is en waar naar toe.... Wintersport!!

Cahuita

Vandaag gaan we al naar ons laatste echte onderkomen. We gaan via het National Momument Guayabo, een nederzetting van ca 1000 jaar voor Chr. We hoeven pas om 7.30 weg te rijden (uitslapen !) maar zijn er toch te vroeg, voor 8.00 uur, dat de ranger er nog niet is. We hebben dan wel het rijk alleen. We bekijken het terrein, spotten nog een leuke vogel en maken nog een extra wandeling waar we kikkers tegenkomen.

Daarna gaan we door naar Cahuita, dat aan de caribische zee ligt. Onderweg voelen we de temperatuur al weer toenemen. We moeten de auto hier inleveren, dus alles wordt eruit gehaald. We zullen de koffers nu weer echt goed moeten gaan inpakken. De nog steeds natte kleding wordt weer uitgehangen en zal nu wel beter drogen.
's Avonds kunnen we in de lodge aanschuiven bij een bbq voor een ander Nederlands reisgezelschap, we krijgen een tafeltje voor 2. Daarna wandelen we nog naar het plaatsje zelf om te bekijken of daar nog wat te beleven valt. Omdat we echt in het laagseizoen zitten zijn er alleen locals (rasta's van Jamaica) en zijn de tentjes die open zijn allemaal leeg.

Voor de volgende (en laatste dag) hebben we nog een tour geboekt: we gaan snorkelen en wandelen in het Nationaal Park dat bij Cahuita hoort. Tegen 9.00 uur worden we opgehaald en zijn zo bij de boot. Na het aanmeten van de flippers en het masker/snorkel kunnen we met nog 2 anderen op pad. Na een kort tochtje over zee komen we bij de eerste spot. Een plek met veel koraal, veel meer dan de vorige keer, en veel fel gekleurde vissen. Na een uurtje gaan we naar een andere plek waar we een grote pijlstaartrog tegen komen. Dan zit het snorkelen erop en gaan we naar een baaitje waar we wat eten. De gids voor de wandeling wordt gehaald en dan lopen we langzaam door het park terug naar Cahuita. Onderweg komen we veel luiaards en slapende apen tegen en ook 2 slangen; een grote en een jonkie.

Aan het einde van de tour gaan we zelf nog even terug naar de apen en maken nog wat extra foto's. Dan gaan we in het dorpje wat drinken (imperial bier) en eten (hamburger) en doen dat bij het locale tentje.

We kopen een broodje voor 's avonds en lopen dan terug naar de lodge. Daar nemen we nog snel een duik voor het gaat regenen.

San Gerardo de dota

Dit gehucht ligt ook weer ver van de bewoonde wereld, al blijkt het een mooi onderkomen te zijn. Voordat we hier aankomen moeten we een rit door de bergen maken. Met het onderhoud van de weg nemen ze het niet zo nauw, soms is de weg weg!.

Hoe verder we de bergen inrijden hoe bewolkter het wordt en ja, dan volgt er regen. We gaan over een col van 3400 meter en dalen dan weer af naar 2200 meter. Daar is het een stuk frisser (kouder) dan dat we tot nu toe gewend zijn. Voor het eerst komen de warmere kleren uit de koffer.
Bij het complex is ook een spa en we besluiten om ons maar een lekker te laten verwennen als het weer regent. We gaan ervan uit dat dat de volgende dag niet anders zal zijn en boeken alvast daarvoor. Daarna is het spullen uitpakken en drogen (ik was 's morgens in het water gevallen), want er staat een kacheltje. Bij de lodge kunnen we eten en daarna op tijd naar bed.

De volgende ochtend staan we vroeg op, zodat we zo vroeg mogelijk na het ontbijt kunnen gaan wandelen (7.00). Direct achter het complex liggen de wandelpaden en we gaan dan ook lekker wandelen. In dit mooie, rustige, gebied moet een speciaal vogeltje de quetzal zitten. Deze hebben we n iet aangetroffen, mede omdat het weer al vrij vroeg in de ochtend slecht werd.

Het laatste deel lopen we dan ook in de regen terug. Douchen en alles drogen. Na een uurtje wordt het weer droog en gaan we nog even naar de watervallen lopen. Dan gaat het opnieuw flink regenen en komen we als verzopen katten weer terug. Weer douchen en alles opnieuw laten drogen bij het kacheltje. Inmiddels is het ook weer tijd voor onze afspraak in de spa waar we een massage krijgen en dan ook in de sauna, hamman en jacuzzi mogen. Lekker relaxed!. Weer douchen. We gaan eten, alwaar ze een buffet hebben (het is weekend en daardoor drukker). Na het eten bekijken we wat we de volgende dag willen gaan doen (weer vroeg opstaan) en gaan de teksten en foto's voor de site alvast klaar maken.

Turrialba

We vertrekken zo vroeg mogelijk en rijden door het dal weer langzaam omhoog. We gaan eerst naar de Irazu vulkaan, hoe eerder je er bent hoe meer kans je hebt dat deze nog niet in de wolken zit. Als wij aankomen is het al wel bewolkt maar de kraters kunnen we nog goed zien.

Als we weggaan zit het helemaal potdicht. We maken dan een autotochtje door de orosi-vallei, waar veel koffie wordt geteeld en waar een stuwmeer ligt. Daarna gaan we al door naar de lodge. We komen daar tijdig aan en luieren wat. Het dagelijkse regenmoment is ook hier weer aangebroken.

Corcovado, en alles wat vliegt

Lekker rustig aan opgestaan en alles weer goed ingepakt. Vandaag gaan we met de boot voor een paar dagen naar een lodge in ver-wegie-stan. Het is maar een klein uurtje rijden naar het einde van de wereld; de boot blijkt pas om 11.30 uur te gaan. We zijn ruim op tijd en wachten en wachten en zien wat er gebeurd. Er wordt van alles op dat bootje geladen, zowel mensen als goederen. Als de boot geheel bepakt en bezakt vertrekt gaan we de rivier af en daarna nog een flink stuk over zee. Regelmatig vliegen we over de golven en komen dan weer met een klap neer. En ja, natuurlijk, ik (ML) vlieg door de boot. Onderweg zetten we mensen en goederen af; soms gewoon midden op het water op een ander bootje, soms aan land gewoon nog een stukje in zee en dan naar het strand lopen. Zo ook bij ons. Eerst de wandelschoenen uit (want die moeten droog blijven), dan uitstappen en naar het strand lopen.

Daar staan al mensen klaar die al onze spullen mee sjouwen. We hadden nog gevraagd of het niet beter was om maar voor een paar dagen spullen mee te nemen, maar alles kon mee. Nou dat hebben we dan ook gedaan en dat mannetje maar sjouwen. Zullen toch eens door gaan geven dat beperkte bagage beter is (en neem zelf ook snacks en drank mee zal later blijken). Na een flinke klim komen we bij de lodge. Ziet er leuk maar enigszins primitiever uit. Ramen zijn er niet, alleen tralies en gaas (apen moeten buiten blijven), om zo veel mogelijk van het buitengevoel mee te krijgen.

's middags maken we nog een wandeling met een gids door het gebied en dan wachten op het licht, de warme douche en het diner. Als het al lang donker is, we hebben de zaklampen aangedaan, komt eindelijk de generator op gang en is er licht. Die warme douche komt er niet; wel een koude met een klein straaltje water en daarna diner. Inmiddels hadden we gelukkig doorgegeven dat we geen vis lusten, want dat is toch wat ze hier wel het meeste hebben. Daarna op tijd naar bed want de volgende ochtend moeten we al om 5.00 uur op en de generator stopt er ook om 10 uur mee. Het slapen valt niet mee, vanwege de herrie van de zee die op de kust slaat. Een paar oordoppen doet wonderen!.

We staan op, krijgen ontbijt en lopen naar de boot. Het advies was sandalen, wandelschoenen en regenkleding mee. Dat van die schoenen (met sandalen in/uit stappen) begrepen we inmiddels al wel. Van de regenkleding heel snel want het begon steeds harder te regenen. Op de boot, met nog een paar anderen, werden we dan ook weer goed nat. Aangekomen in het NP Corcovado werd het droger en we hebben de tocht redelijk droog gemaakt. Tijdens de lunch regende het weer en daarna was het weer droog tijdens het 2de deel van de tocht. We hebben wat beesten gezien en de gids gaf ook veel uitleg over het woud, de verschillende bomen enz. Al met al weer een leuke geslaagde tour. Daarna proberen met de boot weer terug te komen. Door de golven en de stroming wilde dat maar niet lukken en konden we weer uitstappen, zodat de boot naar een deel kon gaan waar deze wel weg kon komen. Daarna terug naar de lodge. Daar hebben we de middag rond gehangen en vooral nog foto's gemaakt. De jongen van de lodge kwam ons een verse kokosnoot brengen; eerst het sap opgedronken en daarna heeft hij de noot gekraakt en hebben we de zachte kokos opgegeten.

De volgende ochtend hadden we een snorkeltour. Met de boot weer op pad (hoe anders) naar het eiland. Onderweg kwamen we nog walvissen tegen. Daarna hebben we een uur gesnorkeld en heel veel vissen en koraal gezien. Na een lekkere lunch gingen we op een andere plek snorkelen en hebben daar ook een paar haaien gezien. Op de terugweg met de boot kwamen we dolfijnen tegen die even rond de boot hebben gehangen en door de lucht zijn gevolgen en daarna zijn doorgegaan.

Bij de lodge hebben we ons even koud gedouched (er was gelukkig wel koud water) en zijn daarna nog even gaan wandelen. We zijn naar de strand gelopen en zagen daar een groep apen in de bomen en op het strand zitten. Daar hebben we naar zitten kijken en foto's gemaakt. Toen de apen doorgetrokken waren zijn wij nog even doorgelopen en daarna, voor het donker terug, naar de lodge. Inmiddels was het gaan regenen en donderen, maar we zouden nog een avondtour gaan maken. Onze gids hebben we echter die avond niet meer gezien en zo zijn we maar op tijd naar bed gegaan.

De ochtend van het vertrek moeten we weer op tijd op (5.45) om tijdig bij de boot te zijn. Wij vinden dat we tijd zat hebben (1,5 uur) en doen op ons gemak. Als we eindelijk, tijdig, weer op de plek zijn waar de boot zal komen, moeten we nog even wachten. Dan komt de boot, maar een ander klein bootje komt ons oppikken. De plek waar de boot moet komen is vrij krap en door de hoge golven en de wind kan de boot makkelijk tegen de rotsen slaan. We hijsen de koffers in de boot en op dat moment komt er een grote golf. Gevolg: Monique ligt in het water, met camera en telefoon. Deze hebben het begeven. Ik klim nat aan boord en een eindje verder op moeten ook wij op zee overstappen op de 'echte' boot. Reddingsvesten moeten nu aan, op de heenweg was dat niet. Daarna zijn we veilig weer op de bewoonde wereld aangekomen.

Ojochal

's morgens gaan we op pad naar ons volgende onderkomen. We zijn op tijd op en gaan naar Heceinda Baru. De weg is nieuw geasfalteerd ipv het beschreven hobbelige keienpad, zodat we goed opschieten, Nadat we nog een paar uur lekker hebben gewandeld gaan we verder. Op plaats van bestemming hebben we een schitterend uitzicht over de zee. We horen wat de plaatselijke activiteiten zijn en besluiten om 's avonds aan de turtle-patroelle mee te doen. We gaan dan mee met een soort rangers die de turtle-eieren opsporen en in veiligheid brengen. We nemen nog even een duik in het zwembad, eten op tijd en gaan dan op pad. We zijn nog maar net weg en het dagelijkse buitje breekt los. Samen met nog een paar anderen gaan we gewoon op pad. We komen uiteindelijk in een kampje terecht waar we wachten tot het tij wat beter is en de bui wat minder, maar inmiddels zijn we al zeiknat. Dan gaan we op pad, en met 1 rood lampje voor de hele groep zoeken we naar turtle-sporen. We lopen 2* het hele strand op en neer en na een paar uur zijn we weer in het kamp. Geen spoor gevonden. Ze laten ons nog de bewaarplaats van de eieren zien, die daar liggen totdat ze uitkomen. Uiteindelijk worden we weer naar de bewoonde wereld gebracht. We houden er een nat pak en een greenpeace-gevoel aan over.

De volgende ochtend gaan we mee met de whale en dolphin-tour. Deze start voor Costaricaanse begrippen wat later (8.30). We komen 2 walvissen tegen waar we redelijk bij in de buurt kunnen komen, daarna varen we langs diverse grotten die droog vallen bij laag water en gaan we nog even snorkelen. We zien dan een aantal mooie vissen. Leuk om te doen, voor herhaling vatbaar.

We worden op het strand afgezet zodat we nog even kunnen zonnen, verbranden en zwemmen. Daarna gaan we terug voor een lekkere douche.
We willen nog even naar de plaatselijke waterval gaan, maar voor dat het zover is komt de waterval al weer uit de lucht vallen. De echte waterval houden we maar voor gezien. Daarna in de lodge lekker gezeten en gegeten en de foto's bijgewerkt.

Manuel Antonio, en de diefjes

's morgens vroeg ontbijt omdat we een lange rit voor de boeg hebben en ook nog naar NP carera willen gaan. Op weg naar het ontbijt komen we een nog vettere pad tegen dan we gisteren al hebben gezien, en nee Carla, die wil je niet kussen.
Onderweg bij een wel bekende brug in Costa Rica liggen de krokodillen lekker in het zonnetje en iedereen stopt dan ook op de brug om ze te bekijken. Daarna gaan we naar NP Carera waar we veel leguaan-achtigen zien. Het park is niet al te groot en we hebben en dan ook in een paar uurtje gezien en rijden dan door. In Manuel Antonio aangekomen gaan we nog even lekker naar het strand.

De volgende ochtend halen we brood bij de Mas Mani (costaricaanse bakker bart) en gaan we in het NP wandelen. We gaan vroeg op pad, vanwege de drukte en de warmte. We lopen zo'n beetje alle paden. Onderweg komen we nm aapjes maar ook rode neusberen tegen. Wat zijn die kleine beertjes lief. Na al het wandelen gaan we naar het strandje in het park om lekker te relaxen. We zitten nog maar goed en wel komen er 2 neusbeertjes aan die zo ons brood jatten.

Nog voor doorhebben wat er aan de hand is, zijn ze er, met zak en al, al mee weg. Ze maken samen ruzie over wie welk deel mag hebben. En weg is onze lunch. Omdat we dachten dat de messen ook in de broodzak zaten ben ik gaan zoeken. De messen vond ik niet (later wel in de rugzak) en de plastic zak heb ik terug weten te halen. De neusbeertjes hadden een lekker lunch. 'Don't feed the animals' stond er op de bordjes, maar daar stond niet bij 'they steel it from you'. Ze hebben nog meerdere pogingen bij ons en anderen gedaan, ze weten het blijkbaar. Vlakbij kwam ook nog een behoorlijke leguaan op bezoek.
We waren vroeg in de middag, net voor een lange heftige bui, weer terug en hebben verder niet al te veel gedaan.

De volgende ochtend zijn er vroeg opgestaan voor een mangrove-excursie. Dit kan alleen heel vroeg als het tij van het water goed is, anders valt het droog. Ook daar hebben we weer apen gezien maar ook een kleine soort miereneter. Onze gids is over de wortels van de mangrove geklauterd en heeft van dichtbij foto's gemaakt, nadat hij het beestje een beetje heeft ontwaakt. Als het slaapt is het net een opgerold balletje en zie je het nauwelijks. Na terugkomst hebben we eerst een strandwandeling gemaakt en zijn daarna lekker op het strand gaan liggen en hebben nog in de zee gezwommen, lekker warm water met goede golven. De eerste verbrandde lichaamsdelen zijn een feit!!

Deze middag/avond is er (nog) geen regen en kunnen we een zonsondergang zien. We gaan naar het restaurant waar we gisteren ook waren en vinden een plekje aan de rand, zodat we over zee kunnen uitkijken. Tijdens de zonsondergang komen er steeds meer wolken, waardoor het geen echte zonsondergang wordt, maar toch hebben we er lekker gezeten en gegeten.

Rincon de la Vieja

's ochtends was het weer opgeklaard na een lange regenbui gisteravond. Over het hobbelweggetje van bijna 40 km weer omlaag door een prachtig landschap. Daarna verder over de nationale highway: 2-baans, max 80 km per uur en op vele plaatsen, daar waar een schooltje is (ieder gehucht heeft zijn eigen school), maar 25 km per uur.
We zijn al vroeg in Liberia en gaan even de stad in. Deze valt tegen en na wat boodschappen gedaan te hebben gaan we naar de lodge. Daar komen we rond de middag al aan. We bekijken wat we kunnen doen en komen niet veel verder dan de omgeving bekijken en dan maar bij het zwembad (ook niet verkeerd) te gaan liggen. Van dat laatste komt niet veel, want net na wat rondgewandeld te hebben gaat het regenen en blijft het regenen, tot in de loop van de avond. Het blijft bij lezen en uit verveling maar gaan kaarten.

De volgende ochtend gaan we naar het NP Rincon de la Vieja, waar we gaan wandelen. Het is een vulkaan die op diverse plaatsen gassen en warmte laat ontsnappen. We lopen het geijkte rondje en lopen dan door naar de hotsprings. Volgens de lodge 45' lopen en volgens de rangers ca 1,5 uur. We zien wel, we kunnen (en zullen) altijd omdraaien. Onderweg zien we weer verschillende groepen apen en twee padden. De waterval bereiken we niet, ook niet na 1,5 uur lopen. Op de GPS blijkt dat het nog wel een flink stukje verder zal zijn. We gaan terug. Als we weer op het rondje terugkomen begint het te plenzen. Met recht een tropische bui; we worden zeiknat. Als we weer bij de auto zijn wordt het droger. We kunnen daarna zelfs nog bij de lodge nog even gaan zwemmen.

We hebben hier nog een dag en willen naar een andere vulkaan gaan, om te bekijken of we daar kunnen wandelen en een gezond warm bad kunnen nemen. Het wandelen is nauwelijks mogelijk, een kleine wandeling van ca 15' en verder niets en de modderbaden zijn ook niet alles. De prijs mag er wel zijn $25, We besluiten om naar NP Sante Rosa te gaan, dat wel een flink stuk de andere kant op ligt, maar toch. Op het toegangspad staan borden met dieren waar je voor uit moet kijken; herten, schildpadden enz. Daar hebben we nog een leuke wandeling gemaakt, met wederom een korte maar stevige plensbui, We hebben geschuild onder de paraplu en zijn daarna doorgelopen. Zoals ze al aangekondigd hadden hebben we ook de herten en een schildpad en ook weer apen gezien. Bij de lodge aangekomen hebben we op het terras nog even zitten lezen toen een heel grote, lelijke pad op bezoek kwam.

Monteverde, nevel in welke vorm dan ook

Als we wakker worden regent het. We doen op ons gemakkie en na een half uurtje gaat de zon weer schijnen. We rijden langs het Arenal-meer richting Monteverde, ook wel “ het regenwoud in de nevel ”. Het landschap veranderd, alsof we in de Alpen zijn aangekomen. Na een hobbelige weg van ca 40 km komen we aan het einde van de ochtend al aan. Het is flink zoeken naar het hotel omdat deze inmiddels een andere naam heeft gekregen.

's Middags bezoeken we de lokale kaasfabriek. De lokale boeren, met de melkwagen of te paard, komen daar hun melk brengen. Het is in onze begrippen maar een heel klein fabriekje, maar voor Costa Ricaanse begrippen een redelijk grote fabriek. Hier wordt de “echte” edammer gemaakt!!

's Avonds gaan we in het dorp eten. Onderweg begint al te regenen, wat al snel overgaat in een stevige tropische onweersbui. We komen nog net niet kletsnat aan. Het onweert flink; gevolg: disco in town; stroom aan, stroom uit als een stoplicht. Het grootste deel van de maaltijd eten we dan ook in het donker op (weer eens iets anders), totdat toch maar de noodaggregaat aangezet wordt.

In het donker, als het minder regent, gaan we ons hotel weer zoeken. De ingang van de accommodatie weten we te bereiken doordat er af en toe een auto met licht langs komt, maar de receptie niet. Veel te donker. Gelukkig staat er iemand met een zaklamp te schijnen, zodat we het alsnog vinden en dan worden we naar onze “cabine” gebracht. Maar snel de zaklamp weer zoeken.

De volgende ochtend gaan we wandelen in het NP Monteverde. We kopen kaartjes en krijgen een plattegrond mee. Er wordt een suggestie voor een dagwandeling gedaan en wij gaan op pad. Omdat het zo vochtig is lijkt het alsof het regent, maar het zijn de druppeltjes die van de bladeren vallen. Alles is in nevel gehuld. We lopen een ronde, lunchen en lopen nog een andere ronde. Dan is het wel genoeg, hebben wat dieren en vogels gezien, waaronder 2 krabben (boven de 1000 meter) !!.

Naast het NP is een kolibrie-tuin. Zoveel kolibries vliegen af en aan, ze zoeven om je oren. Het valt niet mee om daar foto's van te maken, maar toch zijn er wel een aantal gelukt.

' s Avonds gaan we weer in het plaatsje eten, daar waar ze al kaarsen op tafel hebben staan. Als we weer terug zijn bij de accommodatie gaat het weer regenen, de zaklampen in de aanslag.